Vanaf toen waren we De Vriezen

In 1802 is Eijbertje een jonge vrouw van 25 jaar wanneer haar leven een onverwachte wending neemt: ze raakt zwanger van een boerenknecht op Zeeburg in Telgt. Ze trouwen en betrekken Het Roode Hart, een boerderij die ook dienstdoet als herberg. In 1809 overlijdt haar man - een dag vóór de geboorte van haar zoon Brand, mijn betovergrootvader. Veertien jaar later verschijnt een mysterieuze dienstbode. Wie is zij? Tegen de achtergrond van de Franse overheersing ontvouwt zich een indringend verhaal over overleven, doorzetten en de strijd tegen armoede. Meer dan een eeuw later probeert haar achterkleinzoon Hendrik een bestaan op te bouwen in Huinerwal. Hij trouwt met een redelijk welgestelde boerendochter, en eerst gaat alles redelijk voorspoedig. Maar twee wereldoorlogen en een economische depressie laten hun sporen na; de familie moet telkens weer de eindjes aan elkaar knopen. In deze wereld groeit mijn vader op. In 1940, wanneer de Duitsers ons land binnenvallen, is hij 24 jaar. Na de oorlog kan hij zich, met de steun van een welwillende tante, vestigen aan de Stationsstraat. Het verlangen naar een zelfstandig bestaan is groot, maar het pad ernaartoe duurt wat langer dan gedacht.