Tweedracht

43 De eerste regel is altijd de eerste vraag: Hoe moet ik leven vandaag? Er is een tijd geweest Dat mij het antwoord tijdeloos werd voorgedaan. Verstrooide klokken zongen ongehoord precies Het slaperig ontwaken en het wakker slapengaan En alle monden stonden op dezelfde leest. Die tijd is er geweest en kan niet meer voorbij. Zijn doodgezwegen wiel loopt langzaam in mij om En holt de wekker uit, dit koud en tellend vlees, Nu ik verjaar, een warme woensdag in april. Iemand steekt de kaarsen aan, mijn brandend getal, En antwoordt kwaad: stel hier je vragen nooit alleen.