Splątanie kwantowe i synchronicznośc Carla Junga

Fizyka kwantowa i teoria synchronicznosci wyjasniaja zjawiska pozazmyslowe. Od najwczesniejszych osiagniec mysli ludzkosc uwazala, ze niektóre znaczace zbiegi okolicznosci sa znakami, z którymi wyzszy poziom, filozoficzny lub boski, stara sie mówic z ludzmi. W ciagu ostatnich trzech stuleci te przekonania zostaly wymazane przez nowe trendy naukowe. Niezwykle fakty uznano za proste przypadki. Kazdy, kto chcial zinterpretowac niezwykle fakty jako boskie sygnaly, byl przeznaczony do ironii. Podobnie wizje przyszlosci uznawano za iluzje, a nawet oznaki braku równowagi. Stalo sie tak pomimo faktu, ze wiele osób doswiadczylo tych niezwyklych faktów. Nauka zaprzeczyla istnieniu wymiaru psychicznego, z którym ludzki umysl móglby wchodzic w interakcje. Wedlug powszechnej opinii jedyna istniejaca rzeczywistoscia byly przedmioty materialne. Jednak w 1980 r. Wiele eksperymentów z fizyki kwantowej wykazalo istnienie wszechswiata, który nie sklada sie tylko z materii. Ten wszechswiat zawiera poziom, w którym energia i informacje nie cierpia z powodu ograniczen przestrzeni i czasu typowych dla fizyki klasycznej. Potwierdza to wszystkie spostrzezenia zdobyte w historii ludzkosci. Wsród tych intuicji znajduje sie koncepcja "duszy swiata", która wypowiedzial grecki filozof Platon. Niedawno szwajcarski psycholog Carl Gustav Jung opracowal teorie "nieswiadomosci zbiorowej". Ta ksiazka pozwala uniknac zaglebiania sie w zbyt specjalistyczne tematy. Autor wyraznie towarzyszy czytelnikowi w zrozumieniu trzech poziomów, które tworza jedna rzeczywistosc. Pierwszy poziom to poziom fizyczny, który jest czescia naszego codziennego doswiadczenia. Drugi poziom to ten opisany przez fizyke kwantowa, typowy dla czastek elementarnych mniejszych niz atomy. Trzeci to poziom psychiczny zwany "nielokalnoscia". Jest to poziom duchowy, który nie moze byc fizycznie zlokalizowany gdziekolwiek.