Morele grenzen in oorlogsgebied

‘Morele grenzen in oorlogsgebied’ gaat over persoonlijke verantwoordelijkheid in oorlogsgebied. Het boek beschrijft de ervaring van gevechtsmilitairen in Uruzgan (2006-2010). Een onderzoek met diepgaande interviews staat centraal in dit proefschrift dat een vergelijking laat zien tussen wat er over militairen wordt gedacht en de ervaring van militairen zelf. Militairen zien met eigen ogen of regels werken, en wat er van politieke plannen terecht komt. Hun eigen leven is nauw verbonden met hun medemilitairen voor wie ze verantwoordelijk zijn. Verantwoordelijkheid is van levensbelang wanneer de opdracht levensgevaar betekent. Dat is evident voor militairen. Over militairen bestaat het idee dat ze een beperkte vorm van verantwoordelijkheid hebben. Hun taak is immers het uitvoeren van opdrachten die ze niet kunnen overzien. Militairen ervaren in oorlogsgebied echter niet dat hun verantwoordelijkheid beperkt is. Ze zien regels niet als de hoogste waarheid. Zij opereren daar waar regels en toezicht een beperkte werking hebben. Als zij zich niet verantwoordelijk gedragen, worden zij en de burgers die ze moeten beschermen het slachtoffer. Zonder persoonlijke verantwoordelijkheid blijft er van menselijkheid weinig over in oorlogsgebied. Dat dit de overtuiging is die leeft bij Nederlandse militairen, is een hoofdconclusie van het onderzoek. Het boek gaat over de verantwoordelijkheid van het gezag, en de verantwoordelijkheid van de Nederlandse militair. Het laat zien hoe deze overeenkomen, verschillen en voor tegenstellingen kunnen zorgen met grote gevolgen voor militairen en burgers. Ook geeft het boek aanbevelingen voor een beter begrip van de verantwoordelijkheid van de Nederlandse militair.