Ik Wil Weten

IK WIL WETEN. Dat is de kern van wie ik ben en de rode draad in dit boek over mijn familie en mijn eigen leven. Ontdaan, machteloos, maar ook boos en uiteindelijk in berustend verdriet beschrijf ik de ontwrichting van mijn familie en wat mij in mijn leven overkomt omdat ik ben zoals ik ben. Ik groei op in een psychologisch ontregeld gezin, als dochter nummer 3 in een rij van 7 kinderen. Vanaf de eerste bladzijde ervaar je de pijn van elk gezinslid. Eerst die van moeder op haar sterfbed, de avond voor haar dood. Dan mijn woede op moeder. De reddeloosheid van vader. De emotionele leegte van de zussen. De ontkenning van het verlies bij mijn 12-jarig broertje. En de ontluisterende begrafenis. Gaandeweg blijkt hoe levenservaringen littekens achterlaten bij elk van de gezinsleden, zoals de oorlog in Indië, de mislukte emigratie naar Australië en falend opgroeien. Kriskras door de tijd en vanuit ieders eigen perspectief komen de moeder, de vader en de kinderen aan het woord, als kind en als volwassene, als slachtoffers en daders. Een tijdlijn die eindigt in een onverwachte gewelddaad bij de dood van vader. Op zoek naar de bronnen voor het psychisch disfunctioneren van mijn ouders en ons gezin, volg ik de lijnen vanaf de grootouders naar mijn ouders, voortgezet in de 7 kinderen, onze levens en ons ouderschap. Lijnen die de onherroepelijkheid van de rol van vaders en moeders zichtbaar maken. Even openhartig schrijf ik over mijzelf, levend in een fundamentele misfit met de wereld om mij heen. Ik pas niet, omdat ik wil weten. Een onstuitbare drang gevoed door mijn brein en autistische inslag. Op jongvolwassen leeftijd neem ik daarover een besluit: liever de waarheid, hoe pijnlijk dan ook voor mij of anderen, dan leven in een leugen. In de naïeve veronderstelling dat ik die drang ook bij anderen zal treffen. Maar wie ik ben blijkt ongewenst. Mijn kennisdrang, eerlijkheid en in steen gehouwen moraal hebben geen bestaansrecht. Een existentieel verlies, met blijvende rouw tot gevolg.