drie steden, twee ogen

Hanz Mirck (1970) is docent Nederlands, creatief vertaler, muzikant, schrijver en dichter. Hij organiseert poëzieactiviteiten, maakt deel uit van literaire jury's en is werkzaam als schrijfdocent en redacteur. Voor (literaire) tijdschriften en kranten schrijft hij artikelen, columns en gedichten. Hij publiceerde verscheidene dichtbundels en een roman. De dichtbundel Het geluk weet niets van mij (2002) werd genomineerd voor de C. Buddingh-prijs en voor Wegsleepregeling van kracht (2006) ontving hij de J.C. Bloem-poëzieprijs. Sinds Hanz Mirck in 2004 samen met Ingmar Heytze tweede werd in de verkiezing van de Dichter des Vaderlands, wordt hij veelvuldig door de landelijke media gevraagd om over de actualiteit te schrijven. Voor dagbladen als de Gelderlander en De Stentor, en radioprogramma's van de VPRO en de EO maakt hij gedichten. In 2007 wint Mirck de wedstrijd die hem stadsdichter van Zutphen maakte en in 2014 wordt hij voor dezelfde functie gevraagd in de gemeente Apeldoorn. In de jaren daarvoor schrijft hij gedichten over zijn woonplaats Arnhem. Zodoende verschenen er in twaalf jaar tijd tientallen stadsgedichten van zijn hand. De beste 45 daarvan zijn in chronologische volgorde opgenomen in deze bundel. 'Hanz Mirck [...] is veel meer dan een stadsdichter, hij is er drie. Daardoor heeft hij inmiddels meer expertise in stadsdichterschap dan welke andere levende Nederlandse dichter ook. [...] Hij voorziet zijn steden niet van gedichten, hij laat zijn gedichten spelen in de stad, als getuigenissen van een universeel stedelijk leven. [...] Alleen een echte dichter is het waard om stadsdichter te zijn, want alleen echte dichters schrijven stadsgedichten die hun directe aanleiding en zelfs hun stad overstijgen. Hanz Mirck is zo'n dichter en in deze bundel staan zijn beste stadsgedichten.' INGMAR HEYTZE