De anatomie van democratie

Otto de Loor (1958) In 1985 begon ik in Den Haag met lesgeven in het voortgezet onderwijs. Op het Montessori Lyceum. Dat was een bewuste keuze, en dat in een tijd dat leraarsbanen niet voor het oprapen lagen. Ik wilde het liefst in een traditionele vernieuwingsschool lesgeven. Zelf had ik ook Montessori onderwijs genoten. Gedurende mijn stages concludeerde ik dat ik mijn rol als leraar in dit type onderwijs in de volle breedte zou kunnen ontwikkelen; als vakdeskundige, didacticus, pedagoog, leerpsycholoog en onderwijsontwikkelaar. Die rol inspireerde mij. De uitdaging was het scheppen van de juiste voorwaarden voor leerlingen om te kunnen leren. In Montessoritermen: het creëren van een goede voorbereide omgeving. Het gaat om contact, een veilig leerklimaat dat tevens uitdagend is en dat tegemoet komt aan verschillen. Naast docent was ik mentor, projectleider, teamleider en interimschoolleider. Vanaf 1999 werk ik als trainer, coach en adviseur bij APS, een landelijk onderwijsadviesbureau. Mijn werkterrein is vooral het voortgezet onderwijs. Ik werk op basis van leer- en ontwikkelingsvragen van leraren, mentoren, schoolleiders en (management)teams. Mijn insteek daarbij is ambachtelijk vakmanschap en persoonlijk meesterschap. Een belangrijk thema is pedagogisch vakmanschap. Wat me daarbij opvalt is wat leerlingen te vertellen hebben: ze zeggen vaak dat ze bij de ene leraar meer leren dan de andere. Ze geven aan dat de dagelijkse interactie met hun leraar heel bepalend is voor hun zin en wil om te leren. Ze zijn meer gemotiveerd om te leren als hun leraar weet af te stemmen op hun onderwijsbehoeftes. Dan ervaren zij pedagogisch vakmanschap. Mijn werk is het aanspreken en ondersteunen van leraren in de volle breedte! Interessant is om steeds weer te ontdekken dat het pedagogisch klimaat de spiegel is van de cultuur in de school; de manier waarop de professionals werken.